تأثیر سرطان بر زندگی جنسی را می‌توان یکی از چالش‌های اساسی سرطان که کمتر مورد توجه قرار گرفته است، دانست. همانطور که می‌دانید روند درمان سرطان با موانع و مشکلات جسمانی زیادی برای بیماران همراه است که اغلب این مشکلات باعث تاثیر مستقیم بر عملکرد فیزیکی و جسمانی فرد می‌شوند و بیماران برای کنار آمدن با این موانع، نیازمند اطلاعات کافی و راهنمایی‌های مداوم هستند.
به این جهت در این مقاله‌ی بای بای سرطان، قصد داریم اثرات سرطان‌های مختلف را بر زندگی جنسی افراد مبتلا به این بیماری بررسی کرده و راه‌حل‌هایی را برای حل این مشکل با شما در میان بگذاریم.
میل جنسی و سرطان
سرطان بیماری است که نه تنها سلامت جسمی افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد بلکه تاثیرات به سزایی بر سلامت عاطفی و روانی بیماران نیز خواهد داشت.
یکی از مهم‌ترین جنبههای زندگی که میتواند به شدت تحت تاثیر سرطان و درمان‌های آن قرار گیرد، مسائل جنسی و روابط میان جنسی است.
بسیاری از بیماران سرطانی و افرادی که توانسته‌اند سرطان را شکست دهند، تغییراتی را در میل جنسی، عملکرد و رضایت خود از روابط جنسی را تجربه می‌کنند که میتواند تاثیر عمیقی بر کیفیت کلی زندگی این افراد داشته باشد.
در ادامه به مسائل و عواملی می‌پردازیم که می‌توانند بر ارتباط میل جنسی و سرطان و مسائل مربوط به آن تاثیر گذارند و همچنین راهکارهایی را برای مقابله با تأثیر سرطان بر زندگی جنسی ارائه می‌دهیم.
اثر سرطان بر بدن و میل جنسی
تأثیر سرطان بر زندگی جنسی فرد جزء عوارض غیرقابل اجتناب سرطان است. لازم به ذکر است که همه بیماران مبتلا به سرطان، تغییراتی را در میل جنسی تجربه نمی‌کنند و تنها برخی از بیماران، ممکن است متوجه کاهش علاقه خود به رابطه جنسی یا احساس خستگی شدید شوند.
از سوی دیگر برخی از افراد ممکن است در دوران سرطان دچار‌افزایش میل جنسی شوند؛ بنابراین اثرات سرطان و درمان‌های آن، میتواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد.
همانطور که پیش‌تر به آن اشاره کردیم، سرطان علاوه بر میل جنسی، بر بدن و ظاهر فرد نیز تاثیرات منفی خواهد گذاشت و تغییراتی ایجاد خواهد کرد.
تغییراتی مثل ریزش مو، جای زخم و یا جراحی قست‌های مختلف بدن میتواند تاثیر عمیقی بر نحوه درک و رضایت افراد از خود و تمایلات جنسی آن‌ها داشته باشد.
لازم به ذکر است که این تغییرات طبیعی و موقتی هستند و با گذشت زمان وحمایت اطرافیان، بیماران می‌توانند اعتماد به نفس از دست رفته خود را بازیابی کنند و ظاهر جدید خود را بپذیرند.
تأثیر سرطان بر زندگی جنسی
درمان‌های سرطان از جمله عمل جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی می‌توانند تاثیرات قابل توجهی بر عملکرد جنسی بیماران داشته باشند. عوارض جانبی رایج درمان سرطان که شامل خستگی، درد، تغییرات هورمونی و مشکلات روده یا مثانه هستند، می‌توانند انجام فعالیت جنسی را برای بیماران چالش برانگیزتر و سخت‌تر کنند.
درد به ویژه میتواند مانع مهمی برای فعالیت جنسی باشد؛ در صورتی که بیمار به دلیل ابتلا به سرطان از درد رنج می‌برد، ممکن است برنامه‌ریزی برای فعالیت جنسی با مصرف داروها مسکن قبل از انجام آن، کمک کننده باشد.
علاوه بر این، خستگی میتواند یکی از عارضه‌های مهم درمان سرطان نیز باشد که ممکن است بر سطح انرژی و تمایل بیمار برای انجام رابطه جنسی تاثیر بگذارد.
برای بیماران سرطانی، بسیار مهم است که با شریک زندگی خود در مورد احساسات و مسائلی که تجربه می‌کنند به طور آشکار و واضح صحبت کنند و راه‌ها و روش‌هایی را برای نشان دادن محبت و صمیمیت بیابند که نیازی به فعالیت بدنی نداشته باشد.
چالش‌های جنسی در دوران سرطان
درمان سرطان میتواند چالش‌های خاصی را برای میزان میل و صمیمیت جنسی بیماران با شریک زندگی خود ایجاد کند. پرداختن به این چالش‌ها، مستلزم درک متقابل و برقراری ارتباطات سالم است. در ادامه به چند نمونه از چالش‌هایی که بیماران سرطانی با آن‌ها رو به رو می‌شوند، می‌پردازیم:
1- خستگی و سطوح انرژی:
می‌دانید خستگی یک عارضه جانبی رایج درمان سرطان است که میتواند بر تأثیر سرطان بر زندگی جنسی و سطح انرژی بیمار تاثیر بگذارد. مهم است که بیماران مراقبت از خود را در اولیت قرار دهند و نیازها و محدودیت‌های خود را با شریک زندگی خود در میان بگذارند.
بررسی فعالیت‌های جنسی جایگزین، میتواند به حفظ صمیمیت و در عین حال مدیریت خستگی کمک کند.
2- درد و ناراحتی:
درد و ناراحتی ناشی از درمان سرطان، میتواند بر صمیمت جنسی میان شرکاری زندگی تاثیر بگذارد. برای بیماران مهم است که هر گونه درد یا ناراحتی را که تجربه می‌کنند را با پزشک متخصص خود در میان بگذارند تا در صورت صلاحدید پزشک داروهای مسکن برای آن‌ها تجویز شود.
لازم به ذکر است که علاوه بر دارو، از ورزش‌ها و حرکات کششی نیز می‌توان برای کاهش درد ناشی از سرطان استفاده نمود تا بیمار در ادامه دچار کاهش میل جنسی در سرطان نشود و بتواند رابطه جنسی نرمالی را با شریک عاطفی خود تجربه کند.
3- یائسگی و عملکرد جنسی:
برخی از درمان‌های سرطان مانند هورمون درمانی یا برداشتن تخمدان‌ها با عمل جراحی، می‌توانند باعث یائسگی و یا ایجاد علائم یائسگی زودرس شوند. این تغییرات ایجاد شده در بیماران زن میتواند بر کاهش میل جنسی در سرطان، برانگیختگی و سلامت واژن تاثیر بگذارد.
کمک گرفتن و راهنمایی از ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی و یا متخصصین در مورد درمان‌های جایگزینی هورمون، استفاده از روان کننده‌ها و یا سایر مداخلات میتواند به مدیریت علائم یائسگی و بهبود عملکرد جنسی بیمار کمک کند.
مقابله زوجین با اثر سرطان بر زندگی جنسی
برای زوج‌هایی که با چالش‌های سرطان و تاثیراتی که این بیماری بر تمایلات جنسی دارد، دست و پنجه نرم می‌کنند، داشتن ارتباط صادقانه نکته‌ای مهم و کلیدی است.
در حقیقت مهم است که زوجین بتوانند نگرانی‌ها، ترس‌ها و خواسته‌های خود را با شریک زندگی و تیم درمانی خود در میان بگذارند و از بروز آن احساس شرمساری و خجالت نکنند.
پزشک متخصص به همراه تیم مراقبتی بیمار حمایت‌ها،راهنمایی‌ها و نکات لازم برای مدیریت تأثیر سرطان بر زندگی جنسی فرد و هرگونه مشکل کاهش یا افزایش میل جنسی در سرطان که ممکن است در طول درمان ایجاد شود را در اختیار بیماران قرار میدهند.
در صورتی که امکان انجام فعالیت‌های جنسی برای بیماران ممکن و یا مطلوب نباشد، راه‌های جایگزینی برای حفظ عشق و ارتباط با شریک زندگی این افراد وجود دارد که بیماران با انجام آن‌ها می‌توانند احساس محبت، حمایت و علاقه‌ای که نسبت به شریک زندگی خود دارند را بروز دهند.
این راه‌های جایگزین می‌توانند اشکال غیرجنسی ابراز علاقه فیزیکی مانند در آغوش گرفتن، گرفتن دست شریک زندگی و یا ماساژ دادن باشند؛ در واقع، صمیمیت عاطفی و داشتن ارتباطی سالم به همان نسبت که صمیمیت فیزیکی در یک رابطه سالم مهم و رضایت بخش است، مهم خواهد بود.
تاثیرات عوارض روانی سرطان بر سلامت جنسی
مسائل عملی مثل نگرانی‌های مالی، تغییر شغل یا مسئولیت مراقبت نیز میتواند بر کیفیت روابط جنسی و میل جنسی در سرطان تاثیر بگذارد. این مسائل ذکر شده می‌توانند باعث بروز استرس و اضطراب در بیماران شوند که همین امر موجب تاثیرات منفی بر تمایل و یا توانایی بیمار برای انجام فعالیت‌های جنسی می‌شود.
رفع این مسائل عملی و بهره بردن از حمایت‌ها و توصیه‌های متخصصین، تیم مراقبتی، مشاوران و گروه‌های حمایتی میتواند در کاهش تاثیرات آن‌ها و رفع مشکلات میل جنسی در سرطان بیمار موثر باشد.
راهنمایی‌ها و راهکارهایی که متخصصین در اختیار بیماران می‌گذارند، میتواند برای بیماران و شریک زندگیشان بسیار مفید و اثربخش باشد.
از طرفی سرطان میتواند تاثیر روانی و عاطفی عمیقی بر افراد و روابط جنسی آن‌ها داشته باشد. احساس ترس، اضطراب، اندوه و یا افسردگی در بین بیماران سرطانی و افرادی که موفق به شکست این بیماری شده‌اند، شایع بوده و میتواند بر میل جنسی و عملکرد جنسی بیماران موثر باشد.
در این بین بهره‌مندی از حمایت‌های عاطفی شریک زندگی و استفاده از مشاوره برای رسیدگی و رفع این احساسات، بسیار مهم است. صحبت‌های صادقانه پیرامون نگرانی‌ها و ترس‌های بیماران، میتواند به کاهش اضطراب فردی، تقویت صمیمیت و درک متقابل زوجین از شرایط یکدیگر کمک کند.
ارتقای عزت نفس پس از بحران‌های روانی سرطان
گفتیم که سرطان و درمان‌های آن می توانند تغییراتی را در ظاهر شخص و به طور ویژه در عزت نفس افراد ایجاد کنند که این موضوع تاثیر قابل توجهی بر تمایل به داشتن روابط جنسی خواهد داشت.
مهم است که بیماران به این باور برسند که ارزش شخصی آن‌ها با ظاهر فیزیکی و یا تغییراتی که سرطان در بدن فرد ایجاد کرده است، تعریف نمی‌شود.
انجام فعالیت‌هایی که باعث ارتقای عزت نفس و حفظ سلامت فیزیکی شوند مثل ورزش کردن و داشتن فعالیت‌های فیزیکی منظم، می‌توانند به افزایش عزت نفس و بهبود ظاهر بدن بیماران کمک کنند.
از طرفی گروه‌های حمایتی و مشاورین خبره نیز می‌توانند فضای امنی را برای بحث پیرامون تأثیر سرطان بر زندگی جنسی و ارتباط با سایر افرادی که چالش های مشابه را تجربه می‌کنند، برای بیماران فراهم کنند.
نقش مشاور بر مقابله با تأثیر سرطان بر زندگی جنسی افراد
اگر بیمار به واسطه سرطان با مشکلات قابل توجهی در رابطه با روابط جنسی و کاهش میل جنسی در سرطان رو به رو شود، کمک گرفتن از یک متخصص یا مشاور جنسی ممکن است در جهت حل این مسئله مفید باشد.
این متخصصان برای رسیدگی به چالش‌های منحصر به فردی که بیماران و بازماندگان سرطان با آن‌ها مواجه هستند، آموزش دیده‌اند و می‌توانند راهنمایی، پشتیبانی و استراتژی‌هایی را برای بهبود عملکرد جنسی و افزایش میل جنسی افراد ارائه دهند.
آن‌ها همچنین می‌توانند به زوج‌ها کمک کنند تا جنبههای عاطفی و روانی سرطان را نیز بررسی کنند و مشکلات احتمالی را پیرامون این مسائل پشت سر بگذارند.
تاثیر درمان‌های رایج سرطان بر میل جنسی
همانطور که پیش‌تر گفتیم، برخی روش‌های درمانی درمواقعی می‌توانند بر میل و عملکرد میل جنسی در سرطان بیماران تاثیر بگذارند. میزان و مدت این اثرات بسته به نوع سرطان، درمان‌های انجام شده، سلامت کلی بیمار و رضایت عاطفی فرد میتواند بسیار متفاوت باشد.
در ادامه به برخی از تأثیر سرطان بر زندگی جنسی افراد و به کارگیری درمان‌های مرتبط با آن بر روی میزان غلبه بر ارتباط میل جنسی و سرطان اشاره می‌کنیم:
عمل جراحی:
عمل جراحی با توجه به محلی که درگیر بیماری شده است، میتواند در مواقعی منجر به تغییرات فیزیکی شود که گاها بر میل جنسی و سرطان تاثیر می‌گذارد؛ به عنوان مثال جراحی پروستات یا مثانه در آقایان، میتواند باعث بروز اختلال در نعوظ فرد شود.
از طرف دیگر در زنان، انجام بعضی عمل‌های جراحی منجر به تغییرات حسی فرد شده و یا ناراحتی فیزیکی در حین رابطه جنسی برای بیمار ایجاد می‌کند که همین امر موجب کاهش میل و عملکرد جنسی فرد می‌شود.
شیمی درمانی:
شیمی درمانی یکی از متودهای درمانی سرطان است که باعث بروز عوارض جانبی مثل خستگی،حالت تهوع و در مواقعی بی‌حالی می‌شود که همه‌ی این عوامل منجر به کاهش میل جنسی در سرطان بیماران خواهد شد.
شیمی درمانی همچنین امکان دارد باعث بروز یائسگی زودرس در زنان شود که این عارضه در مواقعی منجر به خشکی واژن و ناراحتی در حین رابطه جنسی خواهد شد. البته مردانی که شیمی درمانی انجام میدهند نیز ممکن است دچار کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ شوند و تأثیر سرطان بر زندگی جنسی خود را تجربه کنند.
رادیوتراپی:
زمانی که سرطان در ناحیه لگن و شکم به وجود آمده باشد، از پرتو درمانی به عنوان یکی از روش‌های درمانی استفاده خواهد شد؛ همین امر موجب می‌شود تغییرات قابل توجهی در عملکرد میل جنسی در سرطان بیماران ایجاد شود.
پرتو درمانی در مردان میتواند منجر به بروز مشکلاتی در نعوظ شود و در زنان نیز این متود درمانی باعث خشکی و باریک شدن واژن می‌شود که امکان دارد رابطه جنسی را برای بانوان مبتلا به سرطان سخت و دردناک کند.
سایر درمان‌های سرطان و میل جنسی
هورمون درمانی:
هورمون درمانی نیز مانند سایر متودهای درمان سرطان میتواند بر میل و عملکرد جنسی بیماران سرطانی تاثیرگذار باشد. در مردان، درمان‌هایی که سطوح تستوسترون را کاهش میدهند، بخصوص در بیمارانی که مبتلا به سرطان پروستات می‌شوند، می‌توانند علت بروز کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ و یا سایر مشکلات جنسی شوند.
در زنان نیز درمان‌هایی که باعث کاهش سطح استروژن بدن می‌شوند، می‌توانند منجر به خشکی واژن و کاهش میل جنسی در بیماران شوند.
ایمونوتراپی و درمان هدفمند:
این متودهای درمانی به نسبت سایر درمان‌های سرطان ممکن است اثرات کمتری بر عملکرد جنسی و میل جنسی بیماران داشته باشند اما عوارض جانبی دیگر درمان مثل خستگی و بی‌حالی همچنان می‌توانند بر میل جنسی تاثیرات زیادی اعمال کنند.
تاثیر عاطفی:
تشخیص سرطان و فکر کردن به انجام درمان‌های سخت و طاقت فرسای آن، میتواند تاثیرات عاطفی بر روی بیمار داشته باشد و منجر به بروز احساس افسردگی، اضطراب و یا ترس شود که تمامی این احساسات می‌توانند دلیلی بر کاهش چشمگیر میل جنسی در بیماران سرطانی باشند.
درمان کاهش میل جنسی در افراد سرطانی
برای حل تأثیر سرطان بر زندگی جنسی افراد مهم است که بیمار با تیم مراقبتی و پزشک متخصص خود در ارتباط باشد و در مورد هر گونه نگرانی مرتبط با سلامت جسمی خود و میل جنسی در سرطان، با آن‌ها مشورت کند.
روش‌ها و درمان‌های زیادی برای مدیریت این عوارض جانبی وجود دارند، از جمله استفاده از روان کننده‌ها برای رفع خشکی واژن، داروهایی برای کنترل علائم یائسگی و یا استفاده از مشاوره‌های جنسی برای حمایت عاطفی بیماران؛ همچنین بیماران سرطانی ممکن است برای مشاوره و درمان بیشتر به یک متخصص طب جنسی و یا یک متخصص زنان ارجاع داده شوند.
آیا سرطان از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود؟
سرطان به خودی خود مسری نیست و امکان انتقال آن از طریق رابطه جنسی و یا هر روش دیگری وجود ندارد؛ بنابراین این بیماری از فردی به فرد دیگر منتقل نمی‌شود. با این حال برخی از عفونت‌های مقاربتی می‌توانند ریسک بروز انواع خاصی از سرطان‌ها را در افراد افزایش دهند که در ادامه به چند نمونه از این ویروس‌ها اشاره می‌کنیم:
ویروس پاپیولومای انسانی (HPV):
گونه‌های خاصی از HPV از راه رابطه و تماس جنسی منتقل می‌شوند که باعث بروز انواع سرطان‌ها همچون سرطان دهانه رحم و همچنین برخی از انواع سرطان‌های مقعد، آلت تناسلی، دهان و سرطان گلو می‌شوند. البته باید بدانید که خوشبختانه واکسن‌هایی برای محافظت فردی در برابر شایع‌ترین گونه‌های سرطان‌زای ویروس HPV وجود دارد.
ویروس نقص ایمنی انسان (HIV):
این ویروس که میتواند از طریق رابطه جنسی از فردی به فرد دیگر منتقل شود و با تضعیف سیستم ایمنی، خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان از جمله سرطان لنفوم و سرطان دهانه رحم را افزایش دهد.
هپاتیت B و C:
این طیف از ویروس‌ها می‌توانند از راه برقراری رابطه جنسی منتقل شوند. هپاتیت B و C منجر به بروز عفونت‌های طولانی مدت کبدی در بیماران می‌شوند که ممکن است خطر ابتلا به سرطان کبد را در این افراد افزایش دهد.
استفاده از محافظت کننده‌های جنسی در حین رابطه جنسی، میتواند خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی را کاهش دهد که در نتیجه سرطان‌های مرتبط با ویروس‌های مقاربتی نیز کاهش پیدا می‌کنند. از مهم‌ترین و پراستفاده‌ترین ابزارهای محافظتی می‌توان به کاندوم اشاره کرد.
انجام غربالگری‌های منظم این بیماری‌ها، بخصوص در افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا قرار دارند، میتواند در امر پیشگیری و یا تشخیص زود هنگام این عفونت‌ها بسیار موثر باشد.
همچنین امروزه واکسن‌هایی برای HPV و هپاتیت B و درمان‌هایی برای ویروس HIV در دسترس است که نگرانی در خصوص سرطان‌زا بودن این عوامل ویروسی را بسیار کم کرده است.
زمان شروع روابط جنسی پس از درمان سرطان
پس از گذراندن تأثیر سرطان بر زندگی جنسی (Sexuality)، از سرگیری و شروع مجدد روابط جنسی پس از درمان سرطان میتواند نقطه عطفی در پروسه پسا درمان سرطان باشد. بسیار مهم است که زوجین با صبر، درک و ارتباطی سالم وارد این مرحله از زندگی خود شوند.
ارتباطات و انتظارات:
از سرگیری ایجاد میل جنسی در بیماران سرطانی، نیازمند ارتباطی سالم و صادقانه بین زوجین است. گفت و گو پیرامون خواسته‌ها، نگرانی‌ها و انتظارات به صورت آشکار و بدون قضاوت امری مهم و ضروری است. زوجین باید در بیان نیازها و محدودیت‌های خود آزاد باشند و برای جلب رضایتمندی یکدیگر عمل کنند.
آمادگی عاطفی:
آمادگی عاطفی کلیدی برای شروع فعالیت روابط جنسی پس از درمان سرطان خواهد بود. بیماران و شرکای زندگی آن‌ها ممکن است واکنش‌های عاطفی متفاوتی را در مواجهه با سرطان از خود نشان‌دهند، بنابراین مهم است که این احساسات توسط طرفین شناخته شود و به آن‌ها رسیدگی شود.
کمک گرفتن از متخصصین مراقبت‌های بهداشتی، مشاورین و یا گروه‌های حمایتی میتواند برنامه‌ها و استراتژی‌های ارزشمندی پیرامون آمادگی عاطفی و افزایش صمیمیت زوجین در اختیار بیماران قرار دهد.
ملاحظات فیزیکی:
از سرگیری عملکرد جنسی بیماران سرطانی علاوه بر موارد ذکر شده، ممکن است نیاز به سازگاری و تنظیم بدن با تغییرات فیزیکی ناشی از سرطان و درمان آن داشته باشد.
بیماران ممکن است نیاز داشته باشند موقعیت‌های جنسی جدیدی را تجربه کنند، از وسایل کمکی استفاده کنند و یا اشکال مختلف صمیمیت را برای یافتن آنچه راحت‌تر و لذت بخش‌تر است، آزمایش کنند.
به باور محققان، مهم است که بیماران مراقبت از خود را در اولویت قرار داده و به بدن خود و نیازهایش گوش دهند؛ علاوه بر این، در صورت بروز درد و یا ناراحتی در حین انجام فعالیت جنسی، بهتر است از روش دیگر و یا حالت دیگری برای انجام آن استفاده کنند.
بارداری در خلال سرطان
جدا از تأثیر سرطان بر زندگی جنسی افراد، برقراری رابطه جنسی میان زوجین قبل، در طول درمان و یا پس از درمان سرطان یک امر طبیعی و نرمال است اما در مواقعی این روابط جنسی به بارداری ختم می‌شود که در طول درمان سرطان به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود؛ چرا که ممکن است عواقب جبران ناپذیری را برای بیمار به همراه داشته باشد.
مهم است که بیماران در طول درمان سرطان خود، از باردار شدن خودداری کنند؛ به این علت که برخی از انواع درمان‌های سرطان ممکن است خطر سقط جنین را افزایش دهند یا به نوزاد درون شکم مادر آسیب برسانند.
بارداری در زمان شیمی درمانی
داروهایی که در شیمی درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند نیز ممکن است با آسیب رساندن به تخمک‌ها و یا اسپرم‌ها، جهش‌هایی در آن‌ها ایجاد کند که باعث بروز انواع بیماری ژنتیکی در نوزاد و حتی مرگ جنین می‌شود.
در طول رابطه جنسی بهتر است فرد بیمار و شریک زندگی او از روش‌های محافطتی و پیشگیری از بارداری مثل کاندوم استفاده کنند. استفاده از این ابزارهای بهداشتی میتواند به جلوگیری از بارداری کمک کند و از شریک زندگی بیمار در برابر داروهای شیمی درمانی که در بدن فرد است، محافظت کند.
لازم به ذکر است داروهای اورژانسی و قرص‌های ضد بارداری، ممکن است در طول درمان سرطان تاثیری در جلوگیری از بارداری نداشته باشند.
زمان اقدام به بارداری در بیماران سرطانی
بیماران باید با پزشک خود در مورد چگونگی محافظت از خود و شریک زندگیشان در برابر خطرات ناشی از درمان سرطان صحبت کنند. یکی از اولین و ساده‌ترین راه‌های محافظت از شریک زندگی، استفاده از کاندوم در طول رابطه جنسی است که باعث می‌شود فرد مقابل از عوارض داروهای شیمی درمانی که در اسپرم بیمار وجود دارند، در امان بماند؛ چرا که این داروها بین ۴۸ تا ۷۲ ساعت در بدن بیمار باقی می‌مانند.
همچنین اگر بیمار تحت براکی تراپی قرار داشته است نیز باید از کاندوم استفاده کند تا از وارد شدن ذرات مضر به بدن شریک زندگی خود جلوگیری کند.
درست است که احتمال بارداری در بیمارانی که تحت شیمی درمانی هستند، بسیار کم است اما با این وجود با اجتناب از بارداری تا حداقل ۲ ماه پس از پایان شیمی درمانی، بیماران می‌توانند از شریک زندگی و فرزند آینده خود محافظت کنند.
در صورتی که بیماران نگران بارداری در خلال سرطان در زمان بیماری هستند، بهتر است قبل از شروع پروسه درمان بخواهند اسپرم و یا تخمک خود را در بانک‌های خاصی فریز کنند تا احتمال باروری آن‌ها حتی پس از اتمام درمان سرطان نیز همچنان وجود داشته باشد.
کلام آخر
در این مقاله‌ی بای بای سرطان به تأثیر سرطان بر زندگی جنسی بیماران پرداختیم و دانستیم که داشتن روابط جنسی، تا حد زیادی باعث بهبودی و کاهش درد بیماران سرطانی خواهد شد. البته میزان میل و اشتیاق افراد به رابطه جنسی در طول درمان و پسا درمان ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرد که با روش‌هایی قابل برگشت است.
همواره بدانید که داشتن سرطان به معنی دریغ کردن خود و همسرتان از لذت‌های زندگی زناشویی نخواهد بود.
منابع:
Loading...
