علائم هشداردهنده بیماری پاژه نوک پستان

بیماری پاژه سینه ممکن است ظاهری ساده و شبیه به اگزما داشته باشد، اما در واقع می‌تواند نشانه‌ای از یک نوع نادر و جدی سرطان سینه باشد. تفاوت میان یک التهاب پوستی ساده و یک هشدار مهم از بدن، تنها با آگاهی و توجه دقیق مشخص می‌شود. این مقاله از «بای بای سرطان» به شما کمک می‌کند تا علائم بیماری پاژه سینه را بشناسید، با گروه‌های در معرض خطر آشنا شوید و روش‌های تشخیص و درمان آن را به زبان ساده و دقیق فرا بگیرید. اگر برای سلامت خود و عزیزانتان اهمیت قائل هستید، مطالعه این راهنمای جامع را از دست ندهید.

آشنایی با بیماری پاژه سینه در بای بای سرطان

بیماری پاژه سینه نوعی سرطان پستان است که پوست نوک سینه و گاهی اوقات آرئول که ناحیه تیره‌تر پوست اطراف نوک پستان است را درگیر می‌کند. این بیماری به دلیل ظاهر آن اغلب با یک بیماری پوستی رایج مانند اگزما اشتباه گرفته می‌شود اما از آن بسیار جدی‌تر است. آشنایی با بیماری پاژه سینه مهم است زیرا می‌تواند نشانه اولیه سرطان پستان باشد.

نام این بیماری از سر جیمز پاجت، جراح بریتانیایی که برای اولین بار در قرن نوزدهم این بیماری را توصیف کرد گرفته شده است. بیماری پاژه سینه نادر بوده اما یک بیماری جدی است که نیاز به مراقبت و درمان پزشکی دارد. یکی از چالش‌های بیماری پاژه سینه این است که علائم آن اغلب شبیه به بیماری‌های پوستی کمتر جدی است. ناحیه آسیب دیده خارش دار، پوسته پوسته و قرمز شده و لکه‌های برجسته‌ای ایجاد می‌شود که شبیه بثورات پوستی است. این علائم می‌تواند منجر به تشخیص اشتباه شود و درمان مناسب را به تاخیر بیندازد.

علائم بیماری پاژه سینه

بیماری پاژه سینه چندین علامت مشخص دارد که در درجه اول نوک پستان و هاله دور آن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تشخیص زودهنگام این علائم می‌تواند منجر به تشخیص سریع و درمان موثرتر شود:

• خارش و سوزش: یکی از اولین علائم قابل توجه بیماری پاژه سینه احساس خارش در اطراف نوک پستان است. این خارش گاهی اوقات می‌تواند به احساس سوزش نیز تبدیل شود. این علائم ممکن است در ابتدا ظاهر شوند و از بین بروند اما به مرور زمان بدتر می‌شوند.
• پوست خشک و پوسته پوسته: پوست نوک پستان و هاله دور آن خشک و پوسته پوسته می‌شود. این علامت می‌تواند شبیه اگزما باشد، به همین دلیل است که بیماری پاژه گاهی با این بیماری که چندان جدی نیست اشتباه گرفته می‌شود. پوست ممکن است پوسته پوسته به نظر برسد و به راحتی کنده شود.
• قرمزی و بثورات: ممکن است بثورات قرمز و برجسته روی نوک پستان و آرئول ظاهر شود. این بثورات می‌تواند پوسته پوسته، خام یا حتی با خونریزی همراه باشد. توجه به این نکته مهم است که اگرچه این علائم هشدار دهنده هستند اما همیشه نشان دهنده بیماری پاژه نیستند. علائم مداوم یا بدتر شده باید توسط یک پزشک ارزیابی شود.
• التهاب و درد: ناحیه آسیب دیده ممکن است در اثر لمس ملتهب و دردناک شود. این درد پوشیدن انواع خاصی از لباس‌ها را ناراحت کننده می‌کند و ممکن است باعث ناراحتی در حین فعالیت بدنی شود.
• نوک پستان صاف یا فرورفته: تغییر در شکل نوک پستان یکی دیگر از علائم بیماری پاژه سینه است. نوک پستان ممکن است صاف یا فرورفته شود و به جای اینکه به سمت بیرون باشد به سمت داخل کشیده می‌شود. این تغییرات می‌تواند به تدریج رخ دهد و ممکن است بلافاصله قابل توجه نباشد.
• توده قابل لمس: در برخی موارد ممکن است یک توده زیر پوست سینه احساس شود. این توده می‌تواند نشانه‌ای از گسترش بیماری به خارج از نوک پستان و آرئول باشد. این علامت همیشه وجود ندارد اما یک توده نشانه‌ای است که باید به سرعت ارزیابی شود.

به نقل از Cleveland Clinic: بیماری پاژه سینه نوع نادری از سرطان است که در پوست نوک پستان (و گاهی آرئول) ایجاد می‌شود و ممکن است با یک ضایعه شبیه اگزما اشتباه شود.

گروه خطر بیماری پاژه سینه

بیماری پاژه سینه یک بیماری نادر است و آشنایی با اینکه چه کسی می‌تواند به آن مبتلا شود برای آگاهی و تشخیص زودهنگام مهم است. اصولا هر فردی می‌تواند به بیماری پاژه مبتلا شود اما گروه‌های خاصی احتمال بیشتری دارد که تحت تاثیر این بیماری قرار بگیرند.

میانگین سن تشخیص بیماری پاژه پستان حدود 57 سال است. این بدان معناست که افراد میانسال و مسن بیشتر تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند. با این حال توجه به این نکته مهم است که این بیماری می‌تواند در افراد جوانتر و همچنین در افراد مسن‌تر از میانگین سنی رخ دهد.

بیماری پاژه سینه نادر است و کمتر از 4 درصد از کل موارد سرطان پستان را تشکیل می‌دهد. این امر گاهی اوقات می‌تواند منجر به تشخیص تاخیری شود زیرا پزشکان ابتدا بیماری‌های رایج تری که علائم مشابهی دارند مانند اگزما یا درماتیت را در نظر می‌گیرند.

عوامل خطر بیماری پاژه سینه

علت دقیق بیماری پاژه سینه برای دانشمندان یک معما باقی مانده است. با این حال تحقیقات در حال انجام برای روشن کردن عوامل احتمالی و مکانیزم‌های دخیل در ایجاد این بیماری نادر ادامه دارد. سرطان معمولا شامل تغییرات غیرطبیعی در سلول‌های خاصی در بدن است. این سلول‌ها شروع به تقسیم و تکثیر غیرقابل کنترل می‌کنند و تومورها را تشکیل می‌دهند. این سلول‌ها در بیماری پاژه سینه عمدتاً روی پوست نوک پستان و آرئول تأثیر می‌گذارند.

جهش‌های ژنتیکی یکی از زمینه‌های کلیدی موردنظر در درک علل بیماری پاژه سینه است. DNA طرح اولیه تمام فعالیت‌های سلولی بوده و تغییرات یا جهش در آن می‌تواند منجر به رفتار غیر طبیعی سلول شود. برخی از جهش‌های ژنتیکی ارثی هستند یعنی از والدین به فرزندانشان منتقل می‌شوند. جهش‌های دیگر خود به خود یا در نتیجه عوامل محیطی رخ می‌دهند.

عوامل محیطی نیز در ایجاد سرطان نقش دارند. قرار گرفتن در معرض برخی از سموم، اشعه و انتخاب‌های سبک زندگی مانند سیگار کشیدن و مصرف الکل می‌تواند خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان از جمله سرطان سینه را افزایش دهد. با این حال توجه به این نکته مهم است که بسیاری از افرادی که به بیماری پاژه سینه مبتلا می‌شوند در معرض این عوامل خطر قرار نگرفته‌اند. این نشان می‌دهد که عوامل دیگری که هنوز کشف نشده‌اند نیز در این بیماری دخیل است.

حوزه دیگری از تحقیقات بر نقش بالقوه هورمون‌ها در ایجاد بیماری پاژه سینه متمرکز است. هورمون‌هایی مانند استروژن و پروژسترون بر رشد و عملکرد بافت سینه تأثیر می‌گذارند. سطوح غیر طبیعی این هورمون‌ها یا تغییر در تعادل هورمونی بدن می‌تواند در ایجاد سرطان سینه نقش داشته باشد. به عنوان مثال قرار گرفتن طولانی مدت در معرض استروژن مانند درمان جایگزینی هورمونی یا برخی از قرص‌های ضد بارداری با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه مرتبط است.

علی‌رغم این اطلاعات علت دقیق بیماری پاژه سینه نامشخص است. این احتمال وجود دارد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و هورمونی در ایجاد این بیماری نقش داشته باشد. وجود برخی عوامل خطر می‌تواند احتمال ابتلا به بیماری پاژه را افزایش دهد اما بسیاری از موارد ابتلا در افراد بدون هیچ گونه عامل خطر شناخته شده‌ای دیده می‌شود.

روند پیشرفت بیماری پاژه سینه

آشنایی با چگونگی پیشرفت بیماری پاژه سینه می‌تواند به تشخیص زودهنگام و درمان به موقع آن کمک کند. پیشرفت این بیماری تا حد زیادی به این بستگی دارد که با کارسینوم مجرای درجا (DCIS) یا سرطان مهاجم پستان سر و کار دارید:

کارسینوم مجرای درجا

هنگامی که بیماری پاژه پستان با کارسینوم مجرای درجا همراه است به این معنی است که سلول‌های سرطانی به مجاری شیری محدود شده‌اند و به سایر قسمت‌های بافت پستان گسترش نیافته‌اند. این شکل از سرطان استیج 0 در نظر گرفته می‌شود و به طور معمول کمتر تهاجمی است. کارسینوم مجرای درجا غیر تهاجمی است به این معنی که فراتر از مجاری به بافت اطراف سینه گسترش نیافته است. این بسیار مهم است زیرا امکان درمان هدفمندتر و اغلب کمتر گسترده را فراهم می‌کند.

اگر بیماری پاژه سینه در این مرحله اولیه تشخیص داده شود پیش آگهی آن به طور کلی بسیار خوب است. درمان کارسینوم مجرای درجا معمولاً شامل جراحی برای برداشتن بافت آسیب دیده است. روش جراحی خاص بسته به وسعت بیماری متفاوت خواهد بود. در برخی موارد لامپکتومی که برداشتن تومور و حاشیه کوچکی از بافت سالم اطراف است کافی خواهد بود. در موارد دیگر ماستکتومی که برداشتن کل پستان است ضروری می‌شود.

پس از جراحی درمان‌های اضافی مانند پرتودرمانی نیز توصیه می‌شود تا اطمینان حاصل شود سلول‌های سرطانی باقی مانده از بین رفته‌اند. پرتودرمانی از پرتوهای پر انرژی برای هدف قرار دادن و از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. این روش می‌تواند به جلوگیری از عود سرطان در ناحیه تحت درمان کمک کند. در برخی موارد هورمون درمانی نیز پیشنهاد می‌شود، به‌ویژه اگر سلول‌های سرطانی گیرنده‌های هورمونی داشته باشند که می‌توان آن‌ها را برای کاهش یا توقف رشد هدف قرار داد.

کارسینوم مجرای مهاجم (IDC)

هنگامی که بیماری پاژه پستان با کارسینوم مجرای مهاجم همراه باشد وضعیت پیچیده تر می‌شود. کارسینوم مجرای مهاجم به این معنی است که سلول‌های سرطانی فراتر از مجاری شیری به بافت سینه اطراف گسترش یافته‌اند. این نوع سرطان تهاجمی‌تر است و در صورت عدم درمان به موقع می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن سرایت کند.

کارسینوم مجرای مهاجم مراحلی را طی می‌کند و از استیج I که سرطان کوچک و موضعی است شروع می‌شود تا استیج IV که سرطان به قسمت‌های دورتر بدن مانند استخوان، کبد یا ریه‌ها گسترش یافته پیش می‌رود. رویکرد درمانی و پیش آگهی به شدت به مرحله‌ای که سرطان در آن تشخیص داده می‌شود بستگی دارد.

درمان کارسینوم مجرای مهاجم در استیج‌های اولیه (مرحله I و II) اغلب شامل جراحی برای برداشتن بافت سرطانی و به دنبال آن درمان‌های اضافی برای هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی باقی مانده است. گزینه‌های جراحی شامل لامپکتومی یا ماستکتومی مشابه درمان کارسینوم مجرای درجا است. با این حال، از آنجایی که این بیماری تهاجمی است گاهی اوقات یک رویکرد تهاجمی‌تر ضروری می‌شود.

علاوه بر جراحی و پرتودرمانی، شیمی درمانی نیز توصیه می‌شود. شیمی درمانی از داروهای قوی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی در سراسر بدن استفاده می‌کند. می‌توان آن را قبل از جراحی (شیمی درمانی نئوادجوانت) برای کوچک کردن تومور یا بعد از جراحی (شیمی درمانی کمکی) برای از بین بردن سلول‌های سرطانی باقی مانده تجویز کرد.

درمان کارسینوم مجرای مهاجم با پیشرفت آن به استیج‌های بعدی (مرحله III و IV) چالش برانگیزتر می‌شود. سرطان در این مراحل فراتر از سینه و غدد لنفاوی مجاور به سایر نقاط بدن گسترش یافته است. گزینه‌های درمانی شامل ترکیبی از جراحی، پرتودرمانی، شیمی درمانی، هورمون درمانی و درمان‌های هدفمند خواهد بود. درمان‌های هدفمند برای حمله به سلول‌های سرطانی بدون آسیب رساندن به سلول‌های طبیعی طراحی شده‌اند. این درمان‌ها می‌توانند به ویژه برای انواع خاصی از سرطان سینه که دارای نشانگرهای ژنتیکی خاص هستند مؤثر باشند.

تشخیص پاژه سینه

تشخیص بیماری پاژه سینه به دلیل نادر بودن و شباهت علائم آن با سایر بیماری‌های پوستی که جدی نیستند چالش برانگیز است. با این حال تشخیص دقیق برای تعیین برنامه درمانی مناسب بسیار مهم است که در این بخش مقاله به آن می‌پردازیم:

هنگامی که با علائمی مانند خارش، قرمزی و پوسته پوسته شدن نوک پستان یا آرئول به پزشک مراجعه می‌کنید، آنها با گرفتن شرح حال دقیق پزشکی و انجام معاینه فیزیکی روند تشخیص را شروع می‌کنند. پزشک در مورد علائم، مدت زمانی که آنها را داشتید و اینکه آیا آنها در طول زمان تغییر کرده‌اند یا خیر از شما سوال می‌پرسد. او همچنین در مورد هر گونه سابقه سرطان سینه یا سایر سرطان‌ها در خانواده شما سوال می‌کند.

پزشک در ابتدا ممکن است این بیماری را به عنوان اگزما یا درماتیت درمان می‌کند زیرا این بیماری‌های پوستی شایع‌تر از بیماری پاژه سینه هستند. آنها درمان‌های موضعی را برای دیدن بهبود علائم توصیه می‌کنند. اگر علائم علیرغم درمان ادامه یابد یا پزشک به بیماری جدی‌تری مشکوک شود آزمایش‌های بیشتری را انجام خواهد داد.

بیوپسی

راه قطعی برای تشخیص بیماری پاژه سینه از طریق بیوپسی است. بیوپسی برداشتن نمونه کوچکی از بافت از ناحیه آسیب دیده و بررسی آن در زیر میکروسکوپ است. انواع مختلفی از بیوپسی وجود دارد که مورد استفاده قرار می‌گیرد:

بیوپسی پانچ: این رایج ترین روشی است که برای تشخیص بیماری پاژه سینه استفاده می‌شود. بیوپسی پانچ شامل استفاده از یک ابزار برش دایره‌ای شبیه به سوراخ پانچ برای برداشتن یک تکه کوچک و دیسکی شکل از بافت نوک پستان یا آرئول است. این روش معمولاً تحت بی حسی موضعی انجام می‌شود تا درد بیمار به حداقل برسد.

بیوپسی برشی: در برخی موارد بیوپسی برشی انجام می‌شود. این روش شامل ایجاد یک برش کوچک در پوست و برداشتن یک قطعه بزرگتر از بافت است. اگر بیوپسی پانچ بافت کافی برای تشخیص قطعی را فراهم نکند از این روش استفاده می‌شود.

تست‌های تصویربرداری

ماموگرافی:

ماموگرافی یک روش تصویربرداری با استفاده از اشعه ایکس است که تصاویر دقیقی از بافت پستان ارائه می‌دهد.

کاربرد: معمولاً برای تشخیص توده‌ها یا تغییرات غیرعادی در بافت پستان استفاده می‌شود.

اولتراسونوگرافی (سونوگرافی):

این تست از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر زنده از داخل بدن استفاده می‌کند.

کاربرد: به ویژه برای بررسی کیست‌ها و توده‌های مشکوک در بافت پستان مفید است.

ام‌آر‌آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی):

ام‌آر‌آی از میدان‌های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از بافت‌های نرم بدن استفاده می‌کند.

کاربرد: برای بررسی دقیق‌تر نواحی مشکوک که در ماموگرافی یا سونوگرافی به خوبی قابل مشاهده نیستند، به کار می‌رود.

درمان بیماری پاژه سینه؛ از جراحی تا پرتودرمانی و داروهای هدفمند

درمان بیماری پاژه سینه بستگی زیادی به مرحله بیماری، نوع درگیری (DCIS یا IDC)، وجود یا عدم وجود توده در بافت پستان و وضعیت گیرنده‌های هورمونی و HER2 دارد. هر چه تشخیص زودتر انجام شود، درمان ساده‌تر و اثربخش‌تر خواهد بود. در ادامه با مهم‌ترین گزینه‌های درمانی این بیماری نادر اما جدی آشنا می‌شویم:

جراحی؛ پایه درمان پاژه سینه

در اغلب موارد، جراحی نخستین و مهم‌ترین مرحله درمان است. دو روش اصلی جراحی به کار می‌رود:

• لامپکتومی (Lumpectomy): در مواردی که بیماری به ناحیه محدودی از نوک پستان محدود است، بافت سرطانی به همراه حاشیه‌ای از بافت سالم اطراف آن برداشته می‌شود. این روش حفظ پستان را ممکن می‌سازد.
• ماستکتومی (Mastectomy): اگر تومور گسترده‌تر باشد یا پاژه با IDC همراه باشد، ممکن است برداشتن کامل پستان توصیه شود. در برخی موارد، نوک پستان و آرئول به‌تنهایی برداشته می‌شوند (nipple-sparing mastectomy).

جراحی غدد لنفاوی

اگر بیوپسی یا تصویربرداری احتمال درگیری غدد لنفاوی زیربغل را نشان دهد، برداشت غدد لنفاوی (سنتینل یا کامل) نیز بخشی از جراحی خواهد بود. این کار برای بررسی گسترش سرطان و تعیین مرحله بیماری انجام می‌شود.

پرتودرمانی پس از جراحی

در بیمارانی که لامپکتومی انجام داده‌اند، پرتودرمانی نقش مهمی در کاهش احتمال بازگشت سرطان دارد. پرتودرمانی با استفاده از پرتوهای پرانرژی سلول‌های باقی‌مانده سرطانی را هدف قرار داده و آن‌ها را نابود می‌کند. در ماستکتومی نیز، اگر غدد لنفاوی درگیر باشند یا خطر عود بالا باشد، پرتودرمانی تجویز می‌شود.

شیمی‌درمانی؛ در موارد تهاجمی‌تر

اگر بیماری پاژه همراه با کارسینوم مجرای مهاجم (IDC) باشد یا سرطان در مراحل پیشرفته‌تری تشخیص داده شود، شیمی‌درمانی تجویز می‌شود. این درمان می‌تواند پیش از جراحی (نئوادجوانت) برای کوچک کردن تومور یا پس از آن (ادجوانت) برای پیشگیری از بازگشت بیماری باشد.

هورمون‌درمانی در صورت گیرنده‌های مثبت

اگر تومور دارای گیرنده‌های استروژن (ER) یا پروژسترون (PR) باشد، هورمون‌درمانی توصیه می‌شود. این درمان با داروهایی مانند تاموکسیفن یا مهارکننده‌های آروماتاز باعث کاهش سطح هورمون‌هایی می‌شود که رشد سلول‌های سرطانی را تحریک می‌کنند.

درمان‌های هدفمند؛ سلاح دقیق علیه سرطان

در برخی بیماران، تومور دارای گیرنده HER2 مثبت است. در این موارد، داروهای هدفمند مانند تراستوزومب (Herceptin) یا پرتوزومب برای مهار رشد سلول‌های سرطانی تجویز می‌شود. این داروها معمولاً همراه با شیمی‌درمانی داده می‌شوند و اثربخشی بالایی دارند.

ایمونوتراپی و درمان‌های نوین

در مراحل پیشرفته یا موارد متاستاتیک، در صورت وجود نشانگرهای ژنتیکی خاص، ممکن است ایمونوتراپی یا داروهای شخصی‌سازی‌شده بر اساس پروفایل ژنوم تومور نیز پیشنهاد شود.

پیگیری منظم پس از درمان

پس از پایان درمان فعال، بیمار باید تحت پیگیری مداوم قرار گیرد تا هرگونه بازگشت بیماری زود تشخیص داده شود. این شامل:

• معاینه بالینی دوره‌ای
• ماموگرافی یا MRI سالیانه
• بررسی‌های آزمایشگاهی در صورت نیاز

پرسش‌های متداول درباره بیماری پاژه سینه

کلام آخر

بیماری پاژه سینه با وجود نادر بودن، یکی از هشدارهای مهم بدن است که اگر به‌موقع شناسایی شود، می‌توان آن را با موفقیت درمان کرد. توجه به تغییرات پوست نوک سینه، نادیده نگرفتن خارش یا قرمزی مداوم، و مراجعه سریع به پزشک در صورت شک، می‌تواند جان شما یا یکی از عزیزانتان را نجات دهد.

✅ اگر شما هم تجربه‌ای مشابه با علائم این بیماری داشته‌اید یا سوالی در ذهن‌تان باقی مانده، حتماً در بخش دیدگاه‌ها با ما در میان بگذارید.

شاید داستان شما الهام‌بخش نجات دیگری باشد. 💜