مایکل بومر مردی 61 ساله مبتلا به سرطان لاعلاج بود که تصمیم جالبی گرفت تا یک نسخه هوش مصنوعی خودش را بسازد تا پس از فوتش به خانواده‌اش کمک کند. مایکل با نزدیک شدن به هفته‌های آخر خود را وقف این پروژه کرد به این امید که میراث دیجیتالی را به جا بگذارد که صدا، داستان‌ها و ارزش‌های او را حفظ کند. برای آشنایی بیشتر با مایکل که نسخه هوش مصنوعی خودش را ساخت با این مقاله از بای بای سرطان همراه باشید.
داستان مایکل بومر
مایکل بومر مرد 61 ساله اهل آلمان است که با تشخیص سرطان لاعلاج دست و پنجه نرم می‌کند. وقتی فقط چند هفته به پایان زندگی او باقی مانده بود مایکل تصمیمی غیرمعمول اما جالب گرفت: ایجاد یک نسخه هوش مصنوعی (AI) از خودش. این هوش مصنوعی طراحی شد تا همسرش آنت، و پسرانش را پس از مرگ او همراهی کند.
داستان مایکل در دنیای هوش مصنوعی از آنجا شروع شد که او در ماه فروردین تشخیص سرطان خود را در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشت. این پست توجه دوستش رابرت لوکاسیو، بنیانگذار LivePerson و خالق Eternos.life را به خود جلب کرد؛ Eternos.life یک برنامه هوش مصنوعی است که برای کپی کردن هویت مردگان پس از مرگ طراحی شده است. مایکل که شیفته پتانسیل این فناوری بود فرصتی را پیش روی خود دید تا حضوری ماندگار برای خانواده‌اش، به‌ویژه همسر و دو پسر 24 و 30 ساله‌اش باقی بگذارد.
تمایل مایکل بومر به فناوری نقش مهمی در این تصمیم داشت. او به دلیل دوزبانه بودن و علاقه شدید به پیشرفت‌های فناوری پتانسیل هوش مصنوعی را بیش از یک چیز گذرا می‌دانست. او هوش مصنوعی را به عنوان ابزاری کاربردی می‌داند که می‌تواند دانش و تجربیات خود را برای نسل‌های آینده حفظ کند. مایکل بومر می‌گوید هرگز انسانی نبوده که دفتر خاطرات بنویسد و معتقد است که نسخه هوش مصنوعی خودش هدف مشابهی را دنبال می‌کند و به خانواده‌اش اجازه می‌دهد تا مدت‌ها پس از مرگ او به اطلاعات و خاطرات او دسترسی داشته باشند.
این هوش مصنوعی قابلیت را دارد که به نسل‌های آینده کمک کند. نوه‌های مایکل که بعضی از آنها برای به یاد آوردن او بسیار کوچک هستند این فرصت را خواهند داشت که او را از طریق هوش مصنوعی بشناسند. آنها قادر خواهند بود مستقیماً از پدربزرگ خود سؤال بپرسند و داستان‌هایش بشنوند و پلی به گذشته خانواده خود ایجاد کنند. این میراث دیجیتال تضمین می‌کند که تأثیر و ارزش‌های مایکل همچنان بخشی از زندگی آنها خواهد بود.
مایکل و خانواده اش تحت تاثیر قابلیت‌های Eternos.life قرار گرفتند. توانایی این هوش مصنوعی در حفظ ارزش‌ها و شخصیت فردی که نماینده آن است به ویژه قابل توجه بوده است. مایکل نسخه هوش مصنوعی از خود را به‌عنوان «دقیق» توصیف کرد که به خانواده‌اش اطمینان می‌دهد که هویت او دقیقاً کپی شده است.
ملاحظات عاطفی و عملی مایکل بومر
ایجاد یک نسخه هوش مصنوعی از خودش برای مایکل بومر فرآیندی با چالش‌های احساسی و عملی بوده است. این پروژه به او این امکان را داده که با مرگ خود کنار بیاید و با دانستن اینکه بخشی از او به ارائه آرامش و راهنمایی برای عزیزانش باقی خواهد ماند آرامش پیدا کند.
مایکل و همسرش آنت گفتگوهای اشکبار زیادی در مورد آینده داشتند. آنت از این فکر که دیگر نمی‌تواند از مایکل سوال بپرسد و پاسخ‌های آرام و متفکرانه او را دریافت کند ناراحت بود. این احساس به نیروی محرکه‌ای برای ایجاد این هوش مصنوعی تبدیل شد. مایکل با اطمینان از اینکه آنت همچنان می‌تواند از او راهنمایی بگیرد و صدایش را بشنود امیدوار شد که این فرآیند زندگی بدون او را آسان می‌کند.
آنت در مورد چگونگی استفاده از هوش مصنوعی صحبت کرده است. او معتقد است این ابزار به عنوان یک وسیله آرامش بخش عمل می‌کند یعنی ماشینی که می‌تواند برای او شعر بخواند یا به او کمک کند خاطرات ارزشمند را به خاطر بیاورد. او تصور می‌کند که از هوش مصنوعی سؤالاتی در مورد زندگی مشترک آنها مانند داستان نحوه ملاقات آنها یا نحوه خواستگاری مایکل نسخه هوش مصنوعی می‌پرسد. این فعل و انفعالات به آنت این امکان را می‌دهد که حتی پس از مرگ مایکل لحظات مشترکشان را دوباره تجربه کند و احساس نزدیکی به مایکل کند.
این هوش مصنوعی برای پسران مایکل راهی برای یادگیری در مورد پدر و تقویت پیوندشان با او بوده است. آنها در طول این فرآیند داستان‌ها و جزئیاتی در مورد زندگی مایکل کشف کردند که قبلاً نشنیده بودند. این خاطرات مشترک فرصت بی نظیری را برای این خانواده فراهم کرد تا بیشتر با هم ارتباط بگیرند و خاطرات ماندگاری را ایجاد کنند.
هوش مصنوعی چندین هدف عملی را نیز در دستور کار خودش دارد. یکی از مزیت‌های کلیدی این هوش مصنوعی توانایی آن در حفظ تاریخچه خانواده است. مایکل بومر تجربیات، داستان‌ها و اطلاعات خود را که اکنون در پایگاه داده هوش مصنوعی ذخیره می‌شود با دقت مستند کرده است. این دیتابیس تضمین می‌کند که نسل‌های آینده به اطلاعات مایکل دسترسی خواهند داشت و می‌توانند از تجربیات زندگی او یاد بگیرند.
مایکل این هوش مصنوعی را ابزاری برای نسل‌های آینده می‌داند تا دانش و تجربیات او را به ارث ببرند. او می‌داند که این هوش مصنوعی نمی‌تواند جایگزین او شود اما یک منبع ارزشمند برای خانواده او خواهد بود. این هوش مصنوعی راهی برای عزیزانش فراهم می‌کند تا با او ارتباط برقرار کنند و از دانش او بهره مند شوند.
یکی دیگر از جنبه‌های عملی هوش مصنوعی پتانسیل آن برای حفظ سنت و ارزش‌های خانوادگی است. این هوش مصنوعی به گونه‌ای طراحی شده که شخصیت، باورها و ارزش‌های مایکل بومر را داشته باشد و تضمین می‌کند که این جنبه‌های مهم هویت او حفظ می‌شوند. این یعنی که خانواده او می‌توانند به دریافت راهنمایی‌های مطابق با ارزش‌های مایکل پس از مرگ او ادامه بدهند.
این نسخه هوش مصنوعی از مایکل در حال حاضر محدود به صدا و متن است اما پتانسیل پیشرفت‌های بعدی نیز وجود دارد. او ابراز علاقه کرده که وقتی این فناوری در دسترس قرار گیرد در قالب ویدیویی نیز جاودانه شود. این امر واقع‌گرایی بیشتری را به این تعاملات اضافه می‌کند و به خانواده او اجازه می‌دهد نه تنها صدای او را بشنوند بلکه تصویر او را نیز ببینند.
فرآیند ایجاد هوش مصنوعی مایکل
تبدیل مایکل بومر به یک نسخه هوش مصنوعی از خودش کار ساده‌ای نبود. این فرآیند نیاز به برنامه ریزی دقیق، فناوری پیشرفته و منبعی از داستان‌ها و خاطرات شخصی داشت. این پروژه توسط رابرت لوکاسیو هدایت شد که سرویس هوش مصنوعی او در خلق یک نسخه بازنمایی دیجیتالی از افراد برای تعامل با عزیزانشان پس از مرگ تخصص دارد.
اولین قدم در این فرآیند آموزش هوش مصنوعی برای تقلید صدای مایکل بومر بود. این امر شامل ضبط نمونه‌های متعددی از گفتار او و دریافت تفاوت‌های ظریف لحن، عطف، و رفتار او بود. مایکل ساعت‌های بی‌شماری را صرف صحبت کردن با میکروفون و به اشتراک گذاشتن داستان‌هایی از زندگی‌اش و پاسخ به سؤالات فرضی کرد. این صدای ضبط شده داده‌هایی را در اختیار هوش مصنوعی قرار داد که برای تکرار روش منحصر به فرد او در صحبت کردن به آن نیاز داشت.
در مرحله بعدی مایکل بومر باید هوش مصنوعی را با داستان‌ها و خاطرات شخصی خود تغذیه می‌کرد. این امر شاید از نظر احساسی چالش برانگیزترین بخش فرآیند بود. مایکل باید عمیقاً در گذشته خود کند و کاو می‌کرد و وقایع، تجربیات و حکایاتی را که زندگی او را شکل می‌دادند به یاد می‌آورد. او داستان‌هایی در مورد دوران کودکی، شغل، ازدواج و تجربیاتش به عنوان یک پدر به اشتراک گذاشت. هر داستان به دقت مستند شده و در پایگاه داده هوش مصنوعی آپلود شد.
مایکل این روند را طی مصاحبه‌ای در یک پادکست توضیح داد. همانطور که مایکل به کار روی هوش مصنوعی ادامه داد متوجه شد که این فرآیند مزایای غیرمنتظره‌ای دارد. به اشتراک گذاشتن داستان‌ها و خاطراتش با هوش مصنوعی او را به پسرانش نزدیک‌تر کرد. مایکل این تجربه را بیان کرد و تاکید داشت که این یک راه منحصر به فرد برای خانواده‌اش برای ارتباط و درک بهتر او بود.
جنبه فنی ایجاد هوش مصنوعی پیچیده است. هوش مصنوعی باید بتواند سؤالات را پردازش کند، در پایگاه داده داستان‌ها و اطلاعات مایکل جستجو کند و پاسخ‌هایی تولید کند که شخصیت و ارزش‌های او را منعکس می‌کند. آن را مانند یک ابر تصور کنید که در آن تمام اطلاعاتی که مایکل بومر ارائه کرده است ذخیره می‌شود. وقتی سوالی پرسیده می‌شود هوش مصنوعی در این ابر جستجو می‌کند، اطلاعات مربوطه را انتخاب کرده و آنها را در یک پاسخ منسجم جمع می‌کند. مایکل این فرآیند را به چیدن یک پازل تشبیه کرد که در آن هر بخش از اطلاعات برای ایجاد یک پاسخ کامل در کنار هم قرار می‌گیرد.
مایکل در طول این فرآیند همچنان بر کاربردهای عملی هوش مصنوعی متمرکز بود. او به هوش مصنوعی به عنوان ابزاری برای حفظ دانش و تجربیات خود نگاه می‌کند تا وسیله‌ای برای دستیابی به زندگی ابدی. او گفت: «اگر خاطرات خود را بنویسید زندگی ابدی ندارید. من می‌خواهم دانش و تجربه‌ام را بدهم و بعد بروم… و می‌خواهم نسل‌های بعدی تا آنجا که ممکن است تجربه و دانش من را به ارث ببرند.»
ملاحظات اخلاقی و پیامدهای اجتماعی داستان مایکل
ایجاد یک نسخه هوش مصنوعی از خود مزایای متعددی را ارائه می‌دهد اما ملاحظات اخلاقی و پیامدهای اجتماعی مهمی را نیز به همراه دارد. همانطور که این فناوری گسترده تر می‌شود پرداختن به این مسائل برای اطمینان از استفاده مسئولانه و اخلاقی از آن بسیار مهم است.
یکی از دغدغه‌های اخلاقی اولیه مسئله رضایت است. ضروری است که فردی که کپی او ایجاد می‌شود رضایت آگاهانه را برای این فرآیند بدهد. این شامل آشنایی با چگونگی استفاده از AI، دسترسی به آن و نوع اطلاعاتی است که ذخیره خواهد شد. در مورد مایکل، او تصمیمی آگاهانه برای ایجاد نسخه خودش از هوش مصنوعی گرفت و کاملاً از کاربردها و پیامدهای بالقوه آن آگاه بود. ایجاد دستورالعمل‌های روشن برای محافظت از افرادی که ممکن است سطح آشنایی یا تمایل یکسانی نداشته باشند مهم است.
حریم خصوصی یکی دیگر از ملاحظات اخلاقی مهم در این زمینه است. هوش مصنوعی حجم زیادی از اطلاعات شخصی از جمله داستان، خاطرات با جزئیات دقیق و داده‌های حساس را ذخیره می‌کند. حفاظت از این اطلاعات برای محافظت از حریم خصوصی افراد و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز بسیار مهم است. باید تدابیر امنیتی قوی اجرا شود تا اطمینان حاصل شده که داده‌ها امن نگه داشته می‌شوند و فقط برای کاربران مجاز قابل دسترسی هستند. در مورد مایکل، داده‌های ذخیره شده در هوش مصنوعی برای استفاده خانواده او در نظر گرفته شده اما اطمینان از مدیریت مسئولانه این دسترسی بسیار مهم است.
پتانسیل سوء استفاده از فناوری یکی دیگر از نگرانی‌های اخلاقی در این مبحث است. هوش مصنوعی می‌تواند آرامش را برای عزیزان فراهم کند اما می‌تواند به روش‌هایی مخرب نیز استفاده شود. برای مثال خطر دستکاری هوش مصنوعی برای ارائه اطلاعات نادرست یا استفاده برای مقاصد تجاری بدون رضایت فرد وجود دارد. ایجاد دستورالعمل‌های اخلاقی و چارچوب‌های نظارتی می‌تواند به کاهش این خطرات کمک کرده و اطمینان حاصل کند که از این فناوری برای هدف مورد نظر خود استفاده می‌شود.
پیامدهای اجتماعی ایجاد نسخه هوش مصنوعی از افراد نیز قابل توجه است. این فناوری این پتانسیل را دارد که طرز تفکر ما در مورد حافظه، میراث و هویت را تغییر بدهد. به این ترتیب با حفظ نسخه‌های دیجیتالی خود راه جدیدی برای نسل‌های آینده ایجاد می‌کنیم تا با اجداد خود ارتباط برقرار کنند و میراث آنها را بفهمند. این امر تأثیر عمیقی بر نحوه درک ما از جایگاه خود در جهان و ارتباطات ما با گذشته خواهد داشت.
اما در نظر گرفتن تأثیر اجتماعی گسترده‌تر این فناوری مهم است. برای مثال این روند پیامدهایی برای نحوه پردازش غم و اندوه و از دست دادن عزیزانمان وجود داشته باشد. تعامل با نسخه دیجیتالی یکی از عزیزان متوفی می‌تواند باعث آرامش شود اما بر روند طبیعی سوگواری نیز تأثیر می‌گذارد. ایجاد تعادل بین ارائه حمایت و اجازه دادن به افراد برای کنار آمدن با فوت عزیز خود به روشی سالم و طبیعی ضروری است.
استفاده از هوش مصنوعی برای حفظ و به اشتراک گذاری خاطرات نیز سوالاتی را در مورد اصالت و ماهیت تجربه انسانی ایجاد می‌کند. هوش مصنوعی می‌تواند صدای یک فرد را تکرار کند و داستان‌های او را به اشتراک بگذارد اما این پروسه مانند تعامل با خود شخص نیست. مهم است که محدودیت‌های فناوری را بشناسیم و اطمینان حاصل کنیم که از آن برای تکمیل روابط و تجربیات انسانی به جای جایگزین کردن آن استفاده می‌کنیم.
کلام آخر
در این مقاله با مایکل بومر آشنا شدیم که نسخه هوش مصنوعی خودش را ساخت که گواهی از عشق او به خانواده‌اش و اعتقاد به قدرت فناوری برای حفظ و به اشتراک گذاشتن ارزشمندترین خاطرات اوست. مایکل با پذیرش این رویکرد نوآورانه راهی پیدا کرد تا اطمینان حاصل کند که اطلاعات و خاطرات او تا مدت‌ها پس از فوتش به راهنمایی دادن به عزیزانش ادامه خواهد داد.
منابع:
