درمان سرطان که زمانی عمدتاً در محیط‌های بیمارستانی انجام می‌شد در سال‌های اخیر دستخوش دگرگونی قابل توجهی شده است. امروزه بیماران این گزینه را دارند که در مراکز سرپایی شیمی درمانی شوند. آشنایی با تفاوت شیمی درمانی سرپایی با بستری و همچنین عوامل مؤثر بر این تغییر برای بیماران و پزشکان ضروری است پس با این مقاله از بای بای سرطان همراه باشید.
آشنایی با درمان بستری و سرپایی
در حوزه مراقبت‌های بهداشتی، دو دسته اصلی محل ارائه درمان پزشکی تعریف می‌شود: مراقبت‌های بستری و سرپایی. تمایز بین این دو نوع مراقبت در نیاز به بستری شدن در بیمارستان نهفته است. مراقبت بستری همانطور که از نام آن پیداست مستلزم بستری شدن در بیمارستان است. این بدان معناست که بیماران درمان پزشکی به همراه غذا و جای خواب در محیط بیمارستان دریافت می‌کنند. این درمان معمولاً برای مواردی که نیاز به نظارت دقیق، درمان‌های مکرر یا زمان قابل توجهی برای بهبودی دارند استفاده می‌شود. بیماری‌های جدی، آسیب‌های تروماتیک یا درمان‌هایی که مستلزم توجه مداوم هستند در حیطه مراقبت‌های بستری قرار می‌گیرند.
مراقبت‌های سرپایی نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارد. بیماران برای تشخیص، درمان یا اقدامات دیگر به بیمارستان، کلینیک یا مرکز مشابه مراجعه می‌کنند و پس از آن آزاد هستند که به خانه بروند. مراقبت‌های سرپایی بیشتر در طول روز انجام می‌شود اما مواردی وجود دارد که ممکن است نیاز به یک شب ماندن باشد. با این حال، بیمار تحت مراقبت‌های سرپایی باقی می‌ماند مگر اینکه به طور خاص توسط پزشک به عنوان بستری ماندگار شود.
پزشکان در شرایط بستری و سرپایی
متخصصان مراقبت‌های بهداشتی نقش مهمی در ارائه درمان بستری و سرپایی دارند. در این بخش نگاهی دقیق‌تر به پزشکان حاضر در هر بخش خواهیم داشت:
- پزشکان مراقبت‌های اولیه:
این پزشکان معمولاً مراقبت‌های سرپایی را انجام می‌دهند و بر مراقبت‌های پیشگیرانه، معاینات معمول و مدیریت بیماری‌های مزمن مانند دیابت یا فشار خون بالا تمرکز می‌کنند. آنها اولین نقطه تماس برای بیمارانی که به دنبال کمک پزشکی هستند و هماهنگی ارجاع به متخصصان در صورت نیاز هستند.
- پزشکان متخصص:
متخصصانی مانند متخصصان قلب، متخصصان مغز و اعصاب و جراحان اغلب در هر دو بخش بستری و سرپایی ارائه خدمات می‌کنند. آنها در درجه اول بیمارانی را با بیماری‌های پیچیده یا کسانی که نیاز به عمل‌های تخصصی در بیمارستان دارند درمان می‌کنند اما برای ارزیابی، پیگیری و برنامه ریزی درمانی با بیماران سرپایی نیز مشورت می‌کنند.
- انکولوژیست:
انکولوژیست‌ها در تشخیص و درمان سرطان تخصص دارند. آنها شیمی درمانی، پرتودرمانی یا سایر درمان‌های سرطان را در کلینیک‌ها یا بیمارستان‌ها و بسته به وضعیت بیمار و برنامه درمانی او انجام می‌دهند.
- روانپزشکان:
روانپزشکان اختلالات سلامت روان را ارزیابی و درمان می‌کنند. آنها بیماران را برای جلسات درمانی و مدیریت دارو در محیط‌های سرپایی ویزیت می‌کنند و درمان‌های بستری را برای افرادی که به دلیل بحران‌های روانی حاد یا بیماری‌های روانی شدید نیاز به بستری شدن دارند ارائه می‌کنند.
شباهت‌های درمان بستری و سرپایی
درمان بستری و سرپایی از نظر نیازهای بستری متفاوت هستند اما شباهت‌هایی هم با یکدیگر دارند:
محیط بیمارستانی:
بیماران چه مراقبت‌های بستری یا سرپایی دریافت کنند معمولاً برای دسترسی به خدمات بهداشتی به بیمارستان، کلینیک یا مراکز پزشکی مراجعه می‌کنند. این بدان معناست که مراکز اغلب هر دو نوع درمان را ارائه می‌دهند.
خدمات جامع پزشکی:
بیماران در هر دو محیط به طیف وسیعی از خدمات پزشکی از جمله آزمایش‌های تشخیصی، درمان، جراحی و مشاوره با پزشکان دسترسی دارند. هدف در هر دو مورد رسیدگی به نیازهای پزشکی بیمار و بهبود سلامتی آنهاست.
رویکرد مشارکتی به درمان:
پزشکان در هر دو محیط بستری و سرپایی به عنوان یک تیم با هم کار می‌کنند تا درمان هماهنگ و موثر را تضمین کنند. این رویکرد بین رشته‌ای شامل پزشکان، پرستاران، درمانگران، داروسازان و سایر متخصصان است که برای بهینه‌سازی درمان بیمار همکاری می‌کنند.
نظارت مستمر و پیگیری:
بیماران ممکن است نظارت مداوم و ویزیت‌های بعدی را در هر دو بخش بستری و سرپایی دریافت کنند. این تداوم درمان به مدیریت بیماری‌های مزمن و رسیدگی سریع به هر گونه نگرانی در حال ظهور کمک می‌کند.
تغییر در درمان سرطان
در طول سال‌ها تغییر قابل‌توجهی در ارائه درمان سرطان با اولویت رو به رشد برای محیط‌های سرپایی رخ داده است. عوامل متعددی در این روند نقش داشته‌اند:
تغییر سیاست‌های بازپرداخت: سیاست‌های بازپرداخت دولتی بستری شدن در بیمارستان برای درمان سرطان را ترجیح می‌دهد. با این حال تغییرات در مدل‌های بازپرداخت مانند قانون بهبود و نوسازی داروهای نسخه‌ای ارائه درمان سرطان در محیط‌های سرپایی را ترجیح داده و منجر به افزایش دسترسی درمان برای بیماران می‌شود.
ظهور امکانات سرپایی: گسترش امکانات سرپایی از جمله بیمارستان‌های سرپایی، مطب‌های انکولوژیست‌ها و مراکز تخصصی سرطان، انتخاب‌های جایگزینی را برای ارائه درمان سرطان فراهم کرده است. این امکانات فناوری‌های پیشرفته پزشکی، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی و خدمات حمایتی متناسب با نیازهای بیماران سرطانی را ارائه می‌دهند.
درمان بیمار محور: تاکید روزافزونی بر درمان بیمار محور است که اولویت، راحتی و کیفیت زندگی بیماران سرطانی را در اولویت قرار می‌دهد. محیط سرپایی اغلب به بیماران استقلال بیشتری داده و به آنها این امکان را می‌دهد که در محیط‌های آشنا باقی بمانند و با انجام کارهای روزمره خود تحت درمان قرار بگیرند.
پیشرفت‌های فناوری: پیشرفت‌های فناوری پزشکی از جمله روش‌های کم تهاجمی، درمان‌های هدفمند و پزشکی دقیق، ارائه درمان سرطان را در محیط‌های سرپایی تسهیل کرده است. این نوآوری‌ها رویکردهای درمانی شخصی‌شده‌تر و کمتر تهاجمی را امکان‌پذیر می‌کند و نیاز به بستری شدن طولانی‌مدت در بیمارستان را به حداقل می‌رساند.
ملاحظات هزینه: افزایش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی از جمله داروهای سرطان و هزینه‌های بستری در بیمارستان، سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی و بیمه‌ها را بر آن داشته تا جایگزین‌های مقرون به صرفه مانند درمان سرپایی سرطان را بررسی کنند.
ملاحظات هزینه در درمان سرطان
هزینه درمان سرطان به یک نگرانی مهم برای بیماران، ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی و سیاست گذاران تبدیل شده است. عوامل متعددی در هزینه کلی درمان سرطان نقش دارند از جمله قیمت دارو، سیاست‌های بازپرداخت و سیستم مراقبت‌های بهداشتی:
- روند قیمت گذاری دارو:
هزینه داروهای سرطان به طور قابل توجهی در سال‌های اخیر افزایش یافته است که ناشی از عوامل مختلفی مانند هزینه‌های تحقیق و توسعه، الزامات نظارتی و تقاضای بازار است. موسسه IMS انفورماتیک مراقبت‌های بهداشتی گزارش داد هزینه‌های داروهای سرطان در جهان در دهه گذشته دو برابر شده است که بار مالی بیماران و سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی را نشان می‌دهد.
- سیاست‌های بازپرداخت:
سیاست‌های بازپرداخت بیمه نقش مهمی در شکل دادن به قیمت گذاری دارو و دسترسی به درمان سرطان ایفا می‌کند. این طرح از تولیدکنندگان دارو می‌خواهد که داروهای سرپایی را با هزینه‌های کمتر در اختیار نهادهای تحت پوشش قرار دهند. با این حال اجرای چنین سیاست‌هایی می‌تواند پیامدهای ناخواسته‌ای داشته باشد از جمله تغییر در شیوه‌های خرید دارو و تحمیل هزینه‌ها به پرداخت‌کنندگان و بیماران.
- نقش بیمارستان‌های سرپایی:
دستیابی به روش‌های مستقل سرطان‌شناسی توسط بیمارستان‌های سرپایی به طور فزاینده‌ای رایج شده است که تا حدی ناشی از تمایل به دسترسی به داروهای ارزان‌تر است. با این حال این روند ممکن است منجر به هزینه‌های بالاتر مراقبت‌های بهداشتی برای بیمار و بیمه شود زیرا بیمارستان‌های سرپایی هزینه‌های اضافی مرتبط با هزینه‌های سربار را به بیمار منتقل می‌کنند.
- بار مالی بیمار:
افزایش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی از جمله هزینه‌های مرتبط با درمان سرطان می‌تواند بار مالی قابل توجهی را بر بیماران و خانواده‌های آنها تحمیل کند. هزینه‌های بالا برای دارو، درمان و بستری شدن در بیمارستان می‌تواند منجر به مشکلات مالی، بدهی‌های پزشکی و موانع دسترسی به مراقبت‌های ضروری شود.
- طرح‌های درمانی:
مسئولین مراقبت‌های بهداشتی برای رسیدگی به افزایش هزینه درمان سرطان و در عین حال بهبود نتایج بیمار به طور فزاینده‌ای طرح‌های درمانی را بررسی می‌کنند. این طرح‌ها بر ارائه درمان‌های با کیفیت بالا و مقرون‌به‌صرفه تأکید می‌کنند که رفاه بیمار و ارزش مراقبت‌های بهداشتی را در اولویت قرار می‌دهد. این طرح‌ها با ایجاد انگیزه برای پیامدهای مثبت و استفاده کارآمد از منابع با هدف همسویی انگیزه‌های مالی با اهداف مراقبت بیمار محور است.
مزایای درمان سرپایی سرطان
درمان سرپایی سرطان مزایای متعددی را نسبت به درمان بستری ارائه می‌دهد و به بیماران راحتی و انعطاف پذیری بیشتری را در حین دریافت درمان ارائه می‌دهد. برخی از مزایای کلیدی درمان سرپایی سرطان را بررسی می‌کنیم:
مدیریت ایمن و راحت بیماری: مراکز سرپایی برای انجام بدون دردسر درمان‌های مختلف سرطان از جمله شیمی درمانی، پرتودرمانی و ایمونوتراپی مجهز هستند. بیماران می‌توانند درمان‌های خود را در محیطی آشنا و راحت دریافت کنند و اختلالات در زندگی روزمره خود را به حداقل برسانند.
اجتناب از بستری شدن در بیمارستان: درمان سرپایی سرطان به بیماران اجازه می‌دهد تا از اقامت طولانی مدت در بیمارستان خودداری کنند و خطر عفونت‌ها و عوارض بیمارستانی را کاهش دهند. این امر می‌تواند به زمان بهبودی سریع‌تر، بهبود کیفیت زندگی و افزایش رضایت بیمار منجر شود.
آشنایی با مرکز درمانی: بیماران با دریافت درمان سرطان در محیط‌های سرپایی می‌توانند حس آشنایی و اعتماد را با پزشکان و کارکنان مرکز ایجاد کنند. این تداوم درمان باعث ایجاد ارتباط، هماهنگی و پشتیبانی بهتر در طول فرآیند درمان می‌شود.
آسایش فیزیکی: امکانات سرپایی برای اولویت دادن به آسایش و رفاه بیمار طراحی شده‌اند و امکاناتی مانند اتاق‌های درمانی خصوصی و دسترسی به خدمات مراقبت‌های حمایتی را ارائه می‌دهند. این تمرکز بر راحتی بیمار می‌تواند به کاهش اضطراب، استرس و ناراحتی مرتبط با درمان سرطان کمک کند.
سلامت روان بهبود یافته: توانایی دریافت درمان سرطان در محیط‌های سرپایی می‌تواند اثرات روانی مثبتی بر بیماران داشته باشد و آنها را قادر می‌سازد تا حس عادی بودن و داشتن کنترل روی زندگی خود را حفظ کنند. بیماران می‌توانند در تصمیمات درمانی خود احساس قدرت و مشارکت بیشتری داشته باشند که منجر به اعتماد به نفس و انعطاف پذیری بیشتر در طول دوره سرطان آنها می‌شود.
رضایت بیمار: مطالعات نشان داده است بیمارانی که شیمی درمانی را در محیط‌های سرپایی دریافت می‌کنند در مقایسه با بیمارانی که به صورت بستری درمان می‌شوند سطح رضایت بیشتری را از تجربه درمان خود گزارش می‌دهند. این امر به عواملی مانند راحتی، مراقبت شخصی و محیط حمایتی مناسب برای بهبودی نسبت داده می‌شود.
تفاوت شیمی درمانی سرپایی با بستری برای درمان لوسمی میلوئید حاد
نتایج و بروز عوارض جانبی بین رژیم‌های شیمی درمانی بستری و سرپایی مقایسه شد و در این مقایسه میانگین بقای کلی (OS) برای درمان بستری 201 روز و برای درمان سرپایی 124 روز بود. تفاوت معنی داری در میزان بهبودی کامل (CR)، CR با بهبودی ناقص (CRi) و پاسخ نسبی (PR) بین دو گروه وجود نداشت نسبت بیشتری از بیماران در گروه سرپایی در مقایسه با افرادی که در گروه بستری بودند به درمان پاسخ ندادند.
در میان بیمارانی که در گروه سرپایی به CR/CRi دست یافتند، 75 درصد پس از میانگین 271 روز عود بیماری را تجربه کردند و 60 درصد از بیماران گروه بستری پس از میانگین 209 روز به عود بیماری رسیدند. هر دو گروه سمیت‌های درجه 3-4 را تجربه کردند که 90٪ از بیماران بستری و 83.3٪ از بیماران سرپایی حداقل یکی از این سمیت‌ها را گزارش کردند. با این حال تفاوت معنی داری در بروز شش سمیت رایج درجه 3-4 بین دو گروه وجود نداشت.
بیمارانی که شیمی‌درمانی سرپایی دریافت می‌کنند روزهای کمتری را در مقایسه با بیمارانی که تحت درمان بستری هستند در بیمارستان سپری می‌کنند و به تزریق گلبول‌های قرمز بیشتری نیاز دارند. تفاوت قابل توجهی در بروز عفونت، روزهای مصرف آنتی بیوتیک یا تزریق پلاکت بین دو گروه وجود نداشت.
این نشان می‌دهد که با ارائه یک برنامه شیمی درمانی مبتنی بر سرپایی، آموزش به بیمار در مورد تشخیص زودهنگام عوارض مربوط به شیمی درمانی و سپسیس و همچنین امکانات کافی برای ارائه درمان‌های پزشکی حمایتی در صورت لزوم ضروری است.
بقای بیماران مسن مبتلا به لوسمی میلوئید حاد حتی با پیشرفت‌های درمانی در دهه‌های اخیر نامطلوب باقی مانده است. علیرغم درمان‌های با شیمی درمانی تسکینی، بار مسمومیت‌ها و بستری شدن در بیمارستان برای بیماران در این گروه سنی هنوز قابل توجه است. شیمی درمانی سرپایی می‌تواند در کاهش بستری شدن در بیمارستان و افزایش کیفیت زندگی بیماران مسن مبتلا به لوسمی میلوئید حاد بدون کاهش در میزان بقا یا پاسخ کلی نقش داشته باشد.
کلام آخر
در این مقاله دیدیم تکامل درمان سرطان به سمت شیمی درمانی سرپایی می‌رود که نشان‌دهنده گرایش گسترده‌تر به سمت مراقبت بیمار محور و مدیریت هزینه در ارائه درمان سرطان است. بیماران می‌توانند با داشتن اطلاعات جامع در مورد شیمی درمانی بستری و سرپایی تصمیمات آگاهانه‌ای در مورد گزینه‌های درمانی خود بگیرند و پزشکان نیز می‌توانند برای بهینه سازی ارائه مراقبت‌های سرطانی با کیفیت بالا، در دسترس و ایمن تلاش کنند.
منابع:
