استفاده از قرص ویتامین در طول شیمی درمانی در حوزه پزشکی نوین موضوعی است که در حال افزایش است. با توجه به اینکه آمریکایی‌ها سالانه بیش از 30 میلیارد دلار برای این محصولات هزینه می‌کنند و درصد قابل توجهی از بیماران سرطانی آنها را در برنامه خود قرار می‌دهند درک تأثیر بالقوه آن بسیار مهم است. با این مقاله از بای بای سرطان همراه باشید تا ببینیم در زمان شیمی درمانی خوردن قرص آهن و ویتامین چه تاثیری دارد.
شیمی درمانی و قرص ویتامین
شیمی درمانی نبرد با سرطان بوده و درمانی است با هدف متوقف کردن رشد سلول‌های سرطانی یا نابودی کامل آنها. برای بسیاری که تحت این فرآیند دشوار قرار می‌گیرند اغلب این سوال مطرح می‌شود که آیا از قرص ویتامین در کنار شیمی درمانی استفاده کنند یا خیر. مکمل‌ها، از ویتامین‌ها گرفته تا داروهای گیاهی توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند و بسیاری از بیماران سرطانی ترجیح می‌دهند آنها را در برنامه درمانی خود بگنجانند.
جای تعجب نیست که تعداد قابل توجهی از بیماران با کیسه یا لیست قرص‌های ویتامینی که در حال حاضر مصرف می‌کنند در مشاوره انکولوژی حاضر می‌شوند. در واقع مطالعات نشان می‌دهد بین 65٪ تا 80٪ از بیماران سرطانی به دنیای قرص‌های ویتامین روی آورده‌اند و برخی حتی قبل از شروع درمان، مصرف خود را شروع می‌کنند.
با این حال مسیر استفاده از قرص آهن و ویتامین در زمان شیمی درمانی خالی از اشکال نیست. بسیاری از مکمل‌ها پتانسیل تداخل با اثربخشی درمان سرطان را دارند و از این طریق پیامدهای سلامت کلی بیمار را به خطر می‌اندازند. علاوه بر این، مکمل‌ها ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشند که منجر به عواقب ناخواسته مانند تغییر دوز یا عوارض جانبی نامطلوب شود.
شیوع مصرف قرص ویتامین در طول شیمی درمانی
جذابیت مصرف قرص ویتامین در طول شیمی درمانی غیرقابل انکار است زیرا بیماران اغلب به دنبال راه‌هایی برای تکمیل درمان و افزایش سرعت بهبود خود هستند. آمارها بر شیوع گسترده استفاده از مکمل‌ها در میان بیماران سرطانی تاکید می‌کند که نشان دهنده روند فراگیر این زمینه در مراقبت‌های سرطان شناسی امروزی است.
اما چرا افزایش مصرف قرص ویتامین در میان بیماران سرطانی؟ برخی از افراد به امید کاهش عوارض جانبی درمان یا تقویت سیستم ایمنی خود به قرص‌های ویتامین روی می‌آورند. برخی دیگر مکمل‌ها را به عنوان یک رویکرد طبیعی و کلی برای تکمیل درمان‌های مرسوم سرطان می‌دانند.
تصمیم برای شروع استفاده از قرص ویتامین اغلب از تمایل به بازیابی حس کنترل در میان هرج و مرج تشخیص و درمان سرطان ناشی می‌شود. مکمل‌ها برای بسیاری نشان دهنده یک اقدام ملموس است که می‌توانند برای مشارکت فعال در مراقبت از خود انجام دهند.
تداخل قرص ویتامین و شیمی درمانی
داروهای شیمی درمانی اثرات درمانی خود را با هدف قرار دادن سلول‌هایی که به سرعت تقسیم می‌شوند که مشخصه سلول‌های سرطانی است اعمال می‌کنند. این هدف گیری بی رویه می‌تواند سلول‌های سالم بدن را نیز تحت تاثیر قرار دهد و منجر به عوارض جانبی مختلفی شود. وقتی قرص‌های ویتامین وارد این مخلوط شوند ممکن است با داروهای شیمی‌درمانی به روش‌هایی تداخل داشته باشند که ممکن است اثربخشی درمان را مختل کند.
به عنوان مثال آنتی اکسیدان‌ها که معمولا در مکمل‌هایی مانند ویتامین‌های A، C و E یافت می‌شوند رادیکال‌های آزاد را در بدن خنثی می‌کنند. این خاصیت ممکن است مفید به نظر برسد اما ممکن است به طور ناخواسته با مکانیسم اثر داروهای شیمی درمانی تداخل ایجاد کند.
بسیاری از عوامل شیمی درمانی با تولید رادیکال‌های آزاد در سلول‌های سرطانی عمل می‌کنند که منجر به تخریب آنها می‌شود. هنگامی که آنتی اکسیدان‌ها اضافه شوند ممکن است این رادیکال‌های آزاد را خنثی کنند و اثرات سیتوتوکسیک شیمی درمانی را کاهش دهند.
خطرات مرتبط با استفاده از مکمل در طول شیمی درمانی فراتر از تداخل بالقوه با اثربخشی درمان است. قرص‌های ویتامین همچنین ممکن است عوارض جانبی دیگری ایجاد کنند که روند درمان را پیچیده تر می‌کند.
یکی از خطرات مهم احتمال کاهش اثربخشی درمان است. همانطور که قبلا ذکر شد برخی مکمل‌ها به ویژه آنتی اکسیدان ها، پتانسیل مقابله با اثرات شیمی درمانی را با خنثی کردن رادیکال‌های آزاد دارند. این تداخل ممکن است منجر به کاهش پاسخ تومور به درمان شود و در نهایت نتایج درمان بیمار را به خطر بیندازد.
استفاده از قرص ویتامین در طول شیمی درمانی ممکن است عوارض جانبی موجود را تشدید کند یا عوارض جدیدی را اضافه کند. به عنوان مثال برخی از مکمل‌ها می‌توانند با داروهای شیمی درمانی تداخل داشته باشند و منجر به تغییر متابولیسم دارو یا افزایش سمیت آن شوند. این تداخل ممکن است به صورت افزایش عوارض جانبی مانند تهوع، استفراغ یا خستگی ظاهر شود و کیفیت زندگی بیمار را در طول درمان کاهش دهد.
فقدان مقررات و استانداردسازی در صنعت مکمل چالش‌هایی را در تضمین ایمنی و کارایی محصول ایجاد می‌کند. قرص‌های ویتامین بر خلاف داروها که تحت آزمایشات و فرآیندهای دقیق تاییدی قرار می‌گیرند در معرض همان سطح بررسی قرار نمی‌گیرند. در نتیجه خلوص، قدرت و ایمنی مکمل‌ها ممکن است بسیار متفاوت باشد و خطر عوارض جانبی یا تداخل با داروهای شیمی‌درمانی را افزایش دهد.
خوردن قرص ویتامین B12 در طول شیمی درمانی
در یک مطالعه بیماران مبتلا به سرطان پستان که در مراحل 1-3 تشخیص داده شده بودند وارد مطالعه شدند. میان شرکت کنندگانی که تحت شیمی درمانی با دوکسوروبیسین، سیکلوفسفامید و پاکلیتاکسل قرار گرفتند چندین ارتباط قابل توجه مشاهده شد. اولاً استفاده از ویتامین B12 هم قبل و هم در طول شیمی درمانی با بقای ضعیف‌تر بدون بیماری و بقای کلی مرتبط است.
ثانیاً استفاده از آهن در طول شیمی درمانی ارتباطی با عود بیماری نشان داد و در بین بیمارانی که هم قبل و هم در طول درمان از آهن استفاده می‌کردند عود درمان مشاهده شد. قابل ذکر است افرادی که فقط در طول شیمی درمانی از آهن استفاده می‌کردند میزان عود بیشتری را نشان می‌دادند. جالب توجه است استفاده از مولتی ویتامین هیچ ارتباط قابل توجهی با تغییرات در نتایج بقا نشان نداد.
این یافته‌های مطالعه تأثیر بالقوه ویتامین B12 و قرص‌های آهن را در طول شیمی‌درمانی بر پیامدهای سرطان روشن می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که استفاده از این مکمل‌ها ممکن است با بقای ضعیف تر بدون بیماری، بقای کلی و افزایش خطر عود همراه باشد.
با این حال تفسیر با احتیاط این یافته‌ها ضروری است زیرا این نتایج مشاهدات یک مطالعه واحد را نشان می‌دهند. مطالعات بزرگتر برای ایجاد ارتباط قطعی بین مکمل آنتی اکسیدانی و نتایج شیمی درمانی در بیماران سرطانی ضروری است.
در این میان توصیه می‌شود بیماران قبل از استفاده از مکمل‌ها در برنامه شیمی‌درمانی خود احتیاط کنند و با انکولوژیست خود گفتگو داشته باشند. این یافته‌ها بر اهمیت پیروی از توصیه‌های فعلی تأکید می‌کند که از رویکردی متفکرانه برای استفاده از قرص ویتامین در طول شیمی‌درمانی حمایت می‌کند.
مصرف آهن در طول شیمی درمانی
کمبود آهن و کم خونی از عوارض شایع در میان بیماران سرطانی است که اغلب از اختلالات متابولیسم آهن ناشی می‌شود. آهن در عملکردهای مختلف بدن از جمله متابولیسم اکسیژن، تولید انرژی و خون سازی (فرایند تشکیل سلول‌های خونی) نقش اساسی دارد. هنگامی که سطح آهن کافی نیست، بیماران سرطانی ممکن است علائمی مانند ضعف، خستگی و اختلال در سلامت فیزیکی را تجربه کنند.
کمبود آهن در بیماران سرطانی می‌تواند به دو شکل اولیه ظاهر شود: کمبود آهن عملکردی (FID) و کمبود آهن مطلق. FID زمانی اتفاق می‌افتد که با وجود ذخیره کافی آهن، این ماده مهم در بافت‌ها وجود نداشته باشد. این کمبود به دلیل آزاد شدن سیتوکین‌های مرتبط با سرطان است که تنظیم آهن را مختل می‌کند. کمبود مطلق آهن زمانی رخ می‌دهد که ذخایر آهن تمام شده و منجر به علائم شدیدتر کمبود آهن می‌شود.
درمان کمبود آهن در بیماران سرطانی در کاهش علائم مرتبط و بهبود سلامت کلی تاثیر بالایی دارد. تحقیقات نشان می‌دهد رفع کمبود آهن می‌تواند علائمی مانند ضعف و خستگی را معکوس کند و در نتیجه عملکرد فیزیکی را بهبود بخشد.
مکمل آهن داخل وریدی به عنوان یک مداخله بالقوه برای رفع کمبود آهن در بیماران سرطانی ظاهر می‌شود. آهن داخل وریدی برخلاف قرص‌های آهن خوراکی که ممکن است جذب ضعیفی داشته باشند یا عوارض گوارشی ایجاد کنند سیستم گوارش را دور می‌زند و اجازه می‌دهد آهن مستقیماً به جریان خون برسد. این روش دریافت کارآمد آهن را تضمین می‌کند و خطر عوارض جانبی را به حداقل می‌رساند.
هنگام در نظر گرفتن مکمل آهن برای بیماران سرطانی، ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی باید مزایا و محدودیت‌های فرمولاسیون‌های مختلف را بسنجند. آهن وریدی از نظر اثربخشی و تحمل مزایای بالاتری از قرص آهن دارد؛ به ویژه در بیمارانی که مشکلات گوارشی یا جذب خوراکی ضعیفی دارند.
استثناها و ملاحظات خاص قرص ویتامین و شیمی درمانی
توصیه کلی در مورد استفاده از قرص ویتامین در طول شیمی درمانی مثبت است اما برخی استثناها و ملاحظات خاص توجه را ضروری می‌کند. یکی از این استثناها ویتامین D است که به دلیل سنتز آن در پوست هنگام قرار گرفتن در معرض نور خورشید، اغلب به عنوان «ویتامین آفتاب» شناخته می‌شود.
ویتامین D اهمیت منحصر به فردی در حوزه پیشگیری و درمان سرطان دارد و تحقیقات در حال ظهور مزایای بالقوه آن را روشن می‌کند. سطوح پایین ویتامین D با افزایش خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها از جمله سرطان سینه و روده بزرگ مرتبط است و سطوح بالاتر ویتامین D با بهبود نرخ بقا در بیماران سرطان ریه و روده بزرگ مرتبط است.
با توجه به چالش‌های مرتبط با دستیابی به سطوح کافی ویتامین D از طریق قرار گرفتن در معرض نور خورشید و منابع غذایی، مصرف مکمل‌ها ممکن است برای افراد با کمبود سطح ویتامین D ضروری باشد. با این حال ضروری است هنگام مصرف مکمل ویتامین D احتیاط کنید زیرا مصرف بیش از حد می‌تواند منجر به عوارض جانبی از جمله التهاب شود.
نظارت معمول بر سطح ویتامین D از طریق آزمایش خون می‌تواند به تعیین دوز مناسب و هدایت تلاش‌های قرص ویتامین کمک کند. ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی نقش مهمی در ارزیابی نیازهای فردی ویتامین D و تهیه برنامه‌های خوردن قرص ویتامین مناسب برای بهینه سازی نتایج بیمار دارند.
دستورالعمل استفاده از قرص ویتامین در طول شیمی درمانی
حوزه گسترده استفاده از قرص‌های ویتامین در طول شیمی درمانی نیاز به بررسی دقیق و رعایت دستورالعمل‌های تعیین شده دارد. بیمارانی که تحت شیمی درمانی قرار می‌گیرند تشویق می‌شوند که تغذیه را از طریق یک رژیم غذایی متعادل غنی از میوه، سبزی، غلات کامل و پروتئین‌های بدون چربی در اولویت قرار دهند.
این غذاهای غنی از مواد مغذی ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری را فراهم می‌کنند و به عنوان منابع طبیعی آنتی اکسیدان‌ها برای حمایت از سلامت و تندرستی کلی عمل می‌کنند.
بیماران باید قبل از شروع یا ادامه هر گونه قرص ویتامین در طول شیمی درمانی با ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی خود برای ارزیابی خطرات و مزایای بالقوه مشورت کنند. در میان گذاشتن تمام قرص‌هایی که مصرف می‌کنید به متخصصان مراقبت‌های بهداشتی از جمله ویتامین، مواد معدنی، داروهای گیاهی و داروهای بدون نسخه برای اطمینان از برنامه ریزی جامع درمان و به حداقل رساندن خطر تداخلات نامطلوب ضروری است.
به بیماران توصیه می‌شود مکمل‌هایی را که از نظر پزشکی ضروری نیستند یا می‌توانند با شیمی درمانی یا سایر داروها تداخل داشته باشند قطع کنند. این دسته شامل مکمل‌های آنتی اکسیدانی مانند ویتامین‌های A ،C و E و همچنین سایر مکمل‌های رایج مانند سلنیوم و کوآنزیم Q10 می‌شود.
برخی از مکمل‌ها ممکن است مزایای مدنظر شما را ارائه بدهند اما اولویت در طول شیمی درمانی باید بر روی بهینه سازی اثربخشی درمان و به حداقل رساندن خطرات احتمالی باشد.
در مواردی که مصرف قرص ویتامین ضروری تشخیص داده شود، ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی از نزدیک با بیماران برای طراحی برنامه‌های درمانی فردی متناسب با نیازها و شرایط خاص آنها همکاری خواهند کرد. نظارت منظم و ارزیابی مجدد مصرف مکمل در طول دوره شیمی درمانی برای اطمینان از ایمنی بیمار و بهینه سازی نتایج درمان ضروری است.
کلام آخر
در این مقاله دیدیم که تصمیم به استفاده از قرص ویتامین و آهن در طول شیمی درمانی باید با احتیاط و با توصیه‌های مبتنی بر شواهد همراه باشد. مکمل‌ها ممکن است در زمینه‌های خاصی نویدبخش باشند اما پتانسیل آنها برای تداخل با اثربخشی شیمی درمانی بر اهمیت تصمیم گیری آگاهانه و مراقبت مشترک بین بیماران و ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی تاکید می‌کند.
بیماران می‌توانند با اولویت دادن به تغذیه از طریق یک رژیم غذایی سالم و رعایت احتیاط در مصرف قرص‌های ویتامین از سلامت کلی خود اطمینان حاصل کنند و اثربخشی شیمی درمانی را به حداکثر برسانند.
منابع:
